In haar roman Thuishaven vertelt Judith Hermann over een nieuw begin: een oude wereld gaat verloren en een nieuwe wordt geschapen. Een vrouw heeft haar oude leven achter zich gelaten, is aan zee gaan wonen, in een huis voor zichzelf. Ze schrijft kleine brieven aan haar ex-man om hem te vertellen hoe het haar vergaat in dit nieuwe leven in het noorden. Ze sluit voorzichtige vriendschappen, probeert een affaire, ze vraagt zich af of ze kan settelen of dat ze verder zal trekken. Thuishaven is het verhaal van een vrouw die veel dingen achterlaat, veerkracht ontwikkelt en iemand anders wordt in het intense, immense landschap van de kust.