Stavanger, Noorwegen. Sigvaldi ligt op de stoep: hij is van een ladder gevallen. Net als de wolken die steeds van uiterlijk veranderen, veranderen zijn herinneringen met de tijd. Liggend op de stoep herinnert hij zich de man die hij dertig jaar geleden was in IJsland, een man die ’s winters op zee voer en ’s zomers als schilder werkte. Zijn eerste vrouw, Helga, was diep verliefd op hem en toch onrustig. Ze noemden hun tweede dochter Ásta, naar een heldin uit de IJslandse literatuur. Een voornaam met een belangrijke betekenis – het lijkt heel erg op het IJslandse woord voor liefde – maar die slechts ongeluk zal brengen.