Het is 1881. Zonder een woord Engels te spreken, maar met veertigduizend dollar op zak, reist de Valenciaanse architect Rafael Guastavino naar New York om zijn speciale techniek van de Catalaanse boog te patenteren. Ondanks dat de architect werkt aan iconische gebouwen als Grand Central Station en Kathedraal Saint John the Devine, moet hij werkelijk alles op alles zetten om niet te mislukken – om te bewijzen dat hij niet de zoveelste immigrant is op zoek naar de American dream. Guastavino laat vooral zien hoe iemand op volledig willekeurige en onverwachte wijze een nationale held kan worden, want zo wordt deze architect in Spanje nog altijd gezien. In het stilistisch razendknappe Het leven van Guastavino en Guastavino vertelt Andrés Barba niet alleen het opwindende verhaal van een man die tegen alle verwachtingen een nationaal icoon wordt, maar hij beschrijft ook de levensloop van diens zoon en hij gaat, met hulp van zijn ironische verteller, op zoek naar de mogelijkheden en tekortkomingen van de biografie als genre.