In de verhalenbundel Eerste persoon enkelvoud van Haruki Murakami verandert een toevallige ontmoeting op een raadselachtig wiskundig onderhoud dat de verteller decennia later nog bezighoudt. Een naamloze, oudere man denkt terug aan twee bepalende liefdes uit zijn jeugd. Een reiziger in een aftandse herberg wordt deelgenoot van de romantische ontboezemingen van een melancholieke aap. In de acht verhalen in Eerste persoon enkelvoud is een klassieke Murakamiëske ik-figuur aan het woord die een uniek fragment van zijn werkelijkheid met ons deelt. Het is Haruki Murakami op zijn zuiverst: vreemdend, troostrijk, weemoedig, geestig, ontroerend.