Er werd voortdurend geroddeld over de zeven dochters van de beruchte berenjager. De meningen liepen uiteen. Leefden ze echt helemaal alleen in de wildernis? Er werd gezegd dat ze al hun tijd besteedden aan jagen, zwemmen en worstelen, behalve als ze dronken werden van zelfgemaakte brandewijn en port. Soms werden ze op de markt gezien terwijl ze berenvellen verkochten en uitbundig en enthousiast dansten wanneer de verkoop de verwachtingen overtrof. Een vrouw besluit het wilde verhaal van de zeven zussen op te schrijven in het jaarboek van de plaatselijke geschiedkundige vereniging. Waarom gingen ze nooit naar school? Waarom wilden ze geïsoleerd in de wildernis leven? Waarom gedroegen ze zich als ruwe jongens? De dochters van de berenjager is een venijnig feministisch sprookje, dwars door het hedendaagse Finland en zijn eeuwenoude legendes. Een verhaal over eenzaamheid en gemeenschapszin en een versterkt besef van het leven in het veeleisende bestaan diep in de wildernis. De roman was genomineerd voor de meest prestigieuze Zweedse literaire prijs, de Augustpris. De jury: ‘Een ongelooflijk aangrijpend en beklemmend verhaal over het verlangen naar een vrij leven – en de prijs daarvoor.’