Anton Tsjechov was een superieure verhalenverteller. In filmische scènes vol domheid, wreedheid, bijgeloof en wodka toont hij de tederheid en ontroerende naïviteit van zijn volk. Hij had geen hoge pet op van de mensheid, al komen vrouwen er bij hem toch wat beter van af. De kern van zijn wereldvisie is het besef dat werkelijke communicatie tussen mensen zo goed als onmogelijk is. Maar Tsjechov oordeelt niet. Hij laat ons achter met talloze mogelijke interpretaties. Daarnaast imponeren zijn natuurbeschrijvingen en de humor waarmee hij zelfs de gruwelijkste verhalen kruidt. Een schrijver die in geen boekenkast mag ontbreken.