In zijn nieuwe roman over eeuwige liefde, menselijk verraad en de troost van de wiskunde verbindt Prix Goncourt-winnaar Mathias Enard het heden en de geschiedenis. Toen de oorlog in Oekraïne uitbrak was hij ervan overtuigd dat er twee verhalen nodig waren: Dans van verraad bestaat uit het verhaal van de politieke gebeurtenissen én de extreem wrede realiteit. Eén verhaallijn is ruw, dierlijk bijna, over een naamloze deserteur in een naamloze oorlog, waar het allemaal draait om volhouden en volharden, helemaal als de soldaat op een dag oog in oog komt te staan met een vrouw en haar ezel, samen ook op de vlucht voor het geweld en de misdaden van de oorlog. De tweede verhaallijn speelt zich af op een congres op de Havel, in Berlijn-Wannsee, september 2001. Paul Heudeber, wiskundige, communist en overlevende van concentratiekampen, wordt geëerd. Alle blikken van de aanwezigen gaan naar de drieëntachtigjarige Maja Scharnhorst, de grote liefde van Paul, die op een gegeven moment koos voor een carrière in het Westen – zonder Paul. Het is aan hun dochter Irina, die ook aanwezig is op het congres, om de losse draden van de geschiedenis van haar ouders te ontwarren. Tegen de achtergrond van de Russische invasie van Oekraïne, van de steeds toenemende verbale en militaire bewapening én de oorlogen in het Oosten en het Midden-Oosten, is Dans van verraad een verontrustende en tegelijkertijd boeiende leeservaring.