In Blauwe nachten vertelt Joan Didion over de tragische dood van haar dochter. Het boek behandelt even openhartig als overdonderend de grote levensvragen. Didion schreef eerder over wat de dood met een naaste overlevende doet in Het jaar van magisch denken. Maar Blauwe nachten is een nog ontroerender getuigenis over het onafwendbare afscheid van een geliefde. Blauwe nachten begint op 26 juli 2010, het moment waarop Didion terugdenkt aan het huwelijk van haar dochter, zeven jaar eerder in New York. Ze wordt overstelpt met herinneringen aan de kindertijd van haar dochter. En terwijl Didion zich dat verleden voor de geest haalt en de confrontatie met haar eigen ouderdom aangaat, vraagt ze zichzelf af of ze als moeder heeft gefaald. Misschien is de conclusie dat mensen vreemden blijven voor elkaar, hoe nauw de banden ook zijn.