In plaats van het musicologische boek dat hij eigenlijk wil schrijven produceert Rudolph dit duistere en groteske verslag van kleine ellende en grote verschrikkingen, die bijna tot in het oneindige worden gedetailleerd en gerepeteerd. We lezen over zijn zus die hij aantrekt en afstoot, zijn huis dat hij haat, zijn ziekte die hij zorgvuldig koestert, zijn tien jaar durende poging om de perfecte openingszin te schrijven en zijn ontsnapping naar het eiland Mallorca, dat de plek blijkt te zijn van het zeer reële horrorverhaal van iemand anders en dat hem uiteindelijk geen bevrijding brengt. Beton is een somber en hilarisch relaas van uitstelgedrag en mislukking: Thomas Bernhard op zijn best.