Louise Glück noemde Averno (2006) naar een klein kratermeer in Zuid-Italië, dat de Romeinen beschouwden als de toegang tot de onderwereld. Averno is als een lange, rusteloze klaagzang vol spitsvondigheid en schrijnende beelden. Averno is een van de bekendste dichtbundels van Louise Glück en is een van de redenen waarom ze werd onderscheiden met de Nobelprijs voor Literatuur.