Joseph Brodsky (1940-1996) was een Russisch-Amerikaanse dichter en essayist, geboren in Leningrad (nu Sint-Petersburg) in de Sovjet-Unie. Zijn vroege leven was tumultueus; hij verliet school op jonge leeftijd, en begon als een autodidact zijn literaire vaardigheden te ontwikkelen. Brodsky's poëzie was onconventioneel en kenmerkte zich door intellectuele diepgang en lyrische elegantie. Hij kreeg erkenning van grootheden als Anna Akhmatova en Osip Mandelstam. In 1972 werd Brodsky uit de Sovjet-Unie verbannen vanwege zijn gedichten en zijn verzet tegen het regime. Hij vestigde zich in de Verenigde Staten, waar hij snel naam maakte als een invloedrijke dichter en essayist. Zijn werk omvat thema's als ballingschap, vrijheid en het menselijk bestaan. Brodsky ontving in 1987 de Nobelprijs voor Literatuur voor zijn poëtische werk. Hij werd beschouwd als een briljante essayist en doceerde aan verschillende prestigieuze universiteiten, waaronder de Universiteit van Michigan. Zijn leven was een constant spanningsveld tussen zijn Russische afkomst en zijn Amerikaanse leven, en hij bleef schrijven over deze dualiteit en de zoektocht naar identiteit. Brodsky's stijl was uniek, doordrenkt van filosofie en literaire referenties. Hij stierf in 1996, maar zijn literaire nalatenschap leeft voort in zijn gedichten en essays, die blijven inspireren en beïnvloeden.