Martim, op de vlucht voor een moord waarvan hij denkt dat hij die heeft gepleegd, duikt in de donkere nachtelijke jungle. Strompelend, in een staat van zowel angst als verwondering, komt hij uiteindelijk bij een afgelegen, rustig ranch en vindt werk bij de twee vrouwen die het bezitten. De vrouwen zijn aanvankelijk vredig genoeg, maar worden geraakt door zijn raadselachtige aanwezigheid. Doordrenkt van Martims innerlijke nacht (zijn ziel bevindt zich in de duisternis waar alles wordt gecreëerd), trilt de roman mee met zijn voortdurende staat van waakzaamheid. Vaak voelt hij zich dicht bij een openbaring: “voor het eerst was hij aanwezig in het moment waarin wat er gebeurt, gebeurt.” Toch doven zulke flitsen uit, en blijft hij voortdurend op zijn hoede voor “het moment waarop het leven de dimensies van een bestemming aanneemt.”